समाज विकास संस्था संचलित जनरलिटी असिस्टंट कोर्सचे विद्यार्थी आणि समाज विकास संस्थेचे कार्यवाह भूमिपुत्र वाघ,प्राध्यापक अफसाना मुल्ला,कॉर्डिनेटर भाग्यश्री मोरे आणि विद्यार्थिनी याप्रसंगी उपस्थित होत्या. भूमिपुत्र वाघ यांच्या हस्ते डॉक्टर बाबासाहेब आंबेडकर यांच्या प्रतिमेस पुष्पहार अर्पण करून अभिवादन केले.त्यानंतर बाबासाहेबांच्या नावाचा जयघोष करून आदरांजली वाहण्यात आली.
दोन वेळा राष्ट्रपती पुरस्काराने गौरविलेले आणि कोहिनूर ऑफ इंडियन कस्टम असा मरणोत्तर किताब प्राप्त झालेले जमादार बापू लक्ष्मण लामखडे यांची ४६ वी पुण्यतिथी काल जुन्नर तालुक्यातील मंगरूळ पारगाव या त्यांच्या जन्मगावी साजरी करण्यात आली. सकाळी जमादार बापूंच्या स्मारकाचे पूजन झाल्यानंतर सालाबादप्रमाणे शिवनेरीभूषण ह.भ.प. राजाराम महाराज जाधव यांचीच लागोपाठ ४६ व्या वर्षीही कीर्तनसेवा पार पडली.
यानंतर जमादार बापू लक्ष्मण लामखडे यांच्या जन्मशताब्दी वर्षापासून बापूंच्या स्मरणार्थ दिला जाणारा ‘जमादार बापू लक्ष्मण लामखडे गुणगौरव पुरस्कार – २०२४’ प्रदान सोहळा संपन्न झाला. यावर्षीचा गुणगौरव पुरस्कार स्तंभलेखक संजय नलावडे यांना शिवनेरीभूषण ह.भ.प. राजाराम महाराज जाधव यांच्या शुभहस्ते प्रदान करण्यात आला. ‘शिवनेरीची श्रीमंती’ या संशोधनपर व्यक्तिचित्रांच्या संग्रहात विस्मृतीत गेलेल्या मान्यवरांच्या स्मृतींना उजाळा देण्याच्या आणि ‘निसर्गरम्य जुन्नर – भूमी गुणिजनांची’ या फेसबुक सूमूह सदरातील अनेक लेख राज्यशासनाच्या मराठी विश्वकोशात सामील होण्याच्या बहुमूल्य आणि प्रेरणादायी कार्यासाठी स्तंभलेखक संजय नलावडे यांना सदर पुरस्कार प्रदान करण्यात आला.
या पुरस्काराचे हे चौथे वर्ष असून या अगोदर डॉ. अभिनव देशमुख, पोलीस अधीक्षक, पुणे ग्रामीण, वृक्ष मित्र जालींदर कोरडे आणि शिवनेरीभूषण राजाराम महाराज जाधव यांना हा पुरस्कार प्रदान करण्यात आला आहे. याप्रसंगी जमादार बापूंच्या आयुष्यातील काही महत्त्वाचे प्रसंग आणि आठवणी सांगून पुरस्कार्थी स्तंभलेखक संजय नलावडे यांनी मंगरूळ ग्रामस्थ आणि जमादार बापू लक्ष्मण लामखडे प्रतिष्ठानच्या सर्व पदाधिकाऱ्यांचे आभार मानले. सरपंच सौ. ताराबाई लामखडे प्रतिष्ठानचे डॉ. बाळासाहेब लामखडे, कैलास लामखडे, बाळकृष्ण लोहोटे, संजय लामखडे, दत्तात्रय लामखडे, विलास लामखडे, अमोल कसाळ, गोरक्षबाबा लामखडे, सचिन भोजणे आणि सर्व ग्रामस्थांनी या पुण्यतिथी समारंभासाठी विशेष परिश्रम घेतले. दत्ता लामखडे यांनी या कार्यक्रमाचे सुंदर सूत्रसंचालन केले तर निलेश लामखडे यांनी उपस्थितांचे आभार मानले.
पुणे जिल्ह्यातील दौंड तालुक्यातील कर्मवीर सुभाष आण्णा कुल प्राथमिक शिक्षक सहकारी पतसंस्थेच्या तज्ञ संचालकपदी जिल्हा परिषद प्राथमिक शाळा देवकरवाडी येथील ज्येष्ठ शिक्षक सोमनाथ तुकाराम लंघे ता . दौंड , जि . पुणे यांची बिनविरोध निवड करण्यात आली. त्यांच्या नियुक्ती बद्दल देवकरवाडी ग्रामस्थ व विविध सहकारी व सेवाभावी पतसंस्थांच्या वतीने तसेच दौंड तालुका प्राथमिक शिक्षक संघ,जुन्नर येथील श्री विघ्नहर कला अकादमी तसेच दैनिक पुणे वैभव परिवाराच्या वतीने सोमनाथ लंघे यांचे अभिनंदन करून पुढील कार्यास शुभेच्छा देण्यात आल्या.
माणूसच त्याच्या जीवनाचा शिल्पकार असतो, त्यानुसार म्हणतात, ‘बदाम खाण्यापेक्षा अधिक ठेच खाण्याने स्मरणशक्ती अधिक विकसित होते, असा वास्तव अनुभव मिळतो, ती तानाजी धरणे यांची आत्मकथनात्मक ‘हेलपाटा’ ही कादंबरी आहे. त्यात ग्रामीण जीवनशैली, संयुक्त कुटुबातील एकोपाचे वर्णन केले आहेत. भाऊंचे व बाईचे म्हणजेच आई-वडिलांचे आण्णा म्हणजेच मोठे भाऊ, मामा, काका आणि आपली भावंड कुसुम म्हणजे बटर विशेषत्वाने आवडले.
लेखकाचे शिक्षणाविषयीची आस्था, नातेसंबंधातील प्रेम, बौद्धिक हुशारी, चिकाटी आणि कष्टाचं मोल हे गुणवैशिष्ट्य छान आहेत. त्यामुळेच गरिबी दारिद्र्यात न जगता आधुनिक जीवन जगण्याची संधी मिळाली, प्रत्येक वळणावर मिळालेले मार्गदर्शक गुरुजन, आजी यांच्यामुळेच आपले ग्रामसेवक या पदापर्यंत प्रवास प्रचंड कष्टातून साकार झाले. कादंबरी वाचतांना डोळ्यातून पाणी येतं, मन भरून जातं, गरिबी काय असते ? याचा प्रत्यय यातून मिळतो.
ग्रामीण भागात असलेली ज्वारीची शेत, ऊसाची शेत, गुऱ्हाळ, अत्यंत कष्टदायक पशुपालनाचा जोडधंदा निसर्ग आणि माणसाच्या सान्निध्याचे वर्णन, मांजर,कोंबड्या, शेळी यांच्यावरही लेखकाची असलेली माया, त्यापरिप्रेक्ष्यात वापरले जाणारे शब्द आजीची कावळ्याची गोष्ट, सातवीतून शाळा सोडल्यानंतर मुंबईपर्यंतचा प्रवास या गोष्टी सुंदररीतीने रेखाटल्या आहेत. येथे आंनद यादव यांची गोतावळा कादंबरीची आठवण होते. हेलपाटा वाचतांना केंद्रस्थानी ग्रामीण दुष्काळी भागात अन्नपाण्यावाचून काढलेले वेदनादायी व भयानक दिवस? गरीबीचे चटके सहन सोसलेले, भोगलेले लेखक लेखक तानाजी धरणे आणि त्यांचे कुटुंब.
कष्टाच्या जीवावर त्यांनी खडतर प्रवास करून शोधलेला सुखाचा मार्ग. संवेदनशील मनाचे श्री तानाजी धरणे यांची ‘हेलपाटा’ संघर्षमय जीवनावर मात करायला लावणारी, मनाला हेलावून टाकणारी कादंबरी आहे. त्यातील अनेक प्रसंग माणसाला विचार करायला भाग पाडणारे आहेत. एखाद्याच्या जीवनामध्ये संकट येतात, ते त्याला जीवन यशस्वी करण्यासाठीच असा विश्वास मनात येतो. हा थक्क करणारा जीवन प्रवास वाचून अनेकांना नक्कीच प्रेरणा मिळेल, लेखक आज चांगल्या पद्धतीने आयुष्य जगत आहेत. तरीदेखील भूतकाळातील कष्टाची जाण झाल्याशिवाय राहत नसल्याचे अभिमानाने सांगतात,’ की माझे वडील सालगडी होते. पण जगातले सर्वात बेस्ट बाबा होते.’ यावरून त्यांचे कुटुंब आणि वडिलांच्यावर प्रेम लक्षात येते. नुसते कुटुंबावरच नाही तर त्यांनी पाळलेली खिल्लारी गाय. या गायीला तर त्यांनी कुटुंबांची तारणहार व देवाचा दर्जा दिला आहे.
कुटुंबातील जरी हे धाकट भावंड,असलं तरी छोट्या वयात त्यांनी खूप मोठमोठ्या जबाबदाऱ्या सांभाळत छंद सुद्धा, जोपासले. लहानपणी त्यांनी वाघाचे सोंग घेतले. तेव्हापासून त्यांना त्यांचे मोठे भाऊ अर्थात आण्णा हे लाडाने ‘वाघ्या’ म्हणून हाक मारायचे. कपड्यावरून जरी माणसाचे व्यक्तिमत्व ठरत असले तरी आपण आपला साधेपणा जपला पाहिजे, यातून साधेपणाचे समर्थन करतात. कादंबरीत मध्यमवर्गीयांचे चित्रण अधोरेखित झाल्याने त्यात अनेक प्रसंग आहेत, त्यातील एक घरामध्ये पैशाची अडचण होती. बहिणीचं लग्न जमलं होतं. म्हणून बैलं विकायला काढले. बैलं घेऊन बाजारात गेले व एकच बैल विकला. म्हणून दुसरा बैल घेऊन परत घरी येऊ लागले. अचानक मुसळधार पाऊस सुरू झाला. नदीला पूर आला.
अशा परिस्थितीमध्ये अंधाऱ्या रात्रीत पडत असलेल्या पावसात लेखकाचे वडील म्हणजेच भाऊ नदीच्या कडेला असलेल्या झाडाला, बैल बांधून तिथेच भिजत बसून राहिले. अंधारामुळे नदीच्या पाण्यात बैल वाहून गेलेला त्यांना समजलेच नाही.रात्रभर भिजल्यामुळे कानाला त्यांच्या दुखापत होऊन ते जन्माचे अधू झाले. भाऊंच्या, नशिबी आलेले दारिद्र्य दूर करताना त्यांची दमछाक व्हायची. तरीही त्यांची इच्छाशक्ती प्रबळ असल्याचे लेखकाने विशद केले आहे.
लेखकाचे भाऊ म्हणजे ‘अण्णा’ घरात, समाजात वावरताना,एकदम शांत,संयमी व परिस्थितीचे भान ओळखून वागणारी व्यक्ती. पण जर कोण अन्याय करेल तर त्याला पद्धतीने जशास तसे प्रत्युत्तरही देत असत. एक दिवस विनाकारण कामाचा खाडा त्यांचे मालक व मुकादम लावायला लागले. त्यावेळी त्यांनी विरोध केला असता ते अण्णाला, मारण्यासाठी धावले. त्यावेळी त्यांचा स्वाभिमान दुखावला गेला.मनामध्ये एक ऊर्जा निर्माण झाली.
आपण गरीब नक्की आहोत पण लाचार नाही.याची जाणीव त्यांना झाली व अण्णाचा पारा चढला. आपल्यासमोर मालक उभा आहे. हेही ते विसरले व मुकादमाला आणि मालकाला त्यांचा हिसका दाखवला. लेखकाने त्यांच्या जीवनप्रवासाचे वर्णन करत असताना, अनेक प्रेरणादायी वाक्य या कादंबरीची बलस्थाने आहेत. संघर्ष केल्याशिवाय सुखाचे दिवस येत नाहीत. संघर्षामुळे व्यक्ती घडतो व व्यक्तीमुळे समाज घडतो. दुःखाची दरी ओलांडल्याशिवाय, सुखाची हिरवळ दिसणार नाही. जीवनात कितीही संकटे आली तरी मागे हटायचे नाही. अशा वाक्यांनी लेखकाला हे संघर्षासाठी बळ दिल असेल. अतोनात कष्ट, उपासमार व हालपेष्ठा यावर मात करत, प्रतिकूल परिस्थितीतून वाट कशी शोधायची हे या कादंबरीतून शिकायला मिळते. कुटुंबावर आलेली उपासमारीची वेळ निभावून नेण्यासाठी, इयत्ता सातवीत असल्यापासून मुंबईला कामासाठी व धंद्यासाठी ‘हेलपाटे’, मारायला केलेली सुरुवात नक्कीच कुटुंबाला उभारी द्यायचं काम करते.
मुंबईला राहून कमावलेली रक्कम, ज्यावेळी त्यांच्या वडिलांच्या पुढे ठेवली जाते. त्यावेळी त्यांच्या डोळ्यातून खळकन अश्रू वाहतात. कारण त्यांनी जीवनामध्ये एकावेळी एवढे पैसे कधीच पाहिलेले नसतात. आपण ज्यावेळी घरापासून,आपल्या माणसापासून, आपल्या गावापासून दूर जातो तेव्हा जग किती विचित्र आणि किती विशाल आहे याचा प्रत्यय येतो. हे लेखकाचे अनुभव ऐकताना अंगाचा थरकाप उठतो.
एकूणच आई-वडील शेजारी-पाजारी,प्राणी, मित्र आणि सुखी जीवनाचा सन्मार्ग दाखविणारे शिक्षक यांच्या प्रती आदर व कृतज्ञता व्यक्त करतात. त्यांचे गुरुवर्य श्री फोजमल पाखरे सर म्हणतात, ‘काट्यांनी भरलेल्या वनातून चाललास म्हणून तुला केवड्याचा सुगंध भेटला..’. कसेतरी एक महिना दादा खेसेच्या सोबत सायकलवर कॉलेज केले. तो माझ्यापेक्षा खूप छोटा होता. सर्व गुरुवर्य मनापासून मुलांना शिकवत होते. पण माझे कॉलेजला अजिबात मन लागत नव्हते. अकरावीची सर्व मुलं माझ्यापेक्षा वयाने कितीतरी छोटी होती. तो न्यूनगंड मनात होताच शिवाय आपले आत्ताचे शिक्षण म्हणजे “शिळ्या कढीला ऊत ” अशीच स्थिती होती. एकदीड महिना गावी राहिलो त्या दरम्यान आजारीही पडलो. जवळचे सर्व पैसे संपत आले होते. तशा कॉलेजच्या माझ्या दांड्या वाढू लागल्या.
हळूहळू मनात येवू लागलं आपण उगीच भावनेच्या भरात कॉलेजला प्रवेश घेतला. माझाच मला तिरस्कार वाटु लागला. तेवढ्यात एक आशेचा किरण दिसला. “आमचे मित्र राजेंद्र म्हाळस्कर याने रत्नागिरी गुहागरवरुन कोकण निवड मंडळाने ग्रामसेवक भरतीसाठी अर्ज मागवल्याची दै. नवाकाळची बातमी पाठवली ती वाचून वाटलं ” भगवान के घर मे देर है, पर अंधेरा नहीं “! बातमी नीट दोन तीन वेळा वाचली.त्यातील बारकावे पाहुन घेतले व दुसर्‍या दिवशी शिरुरला जाऊन सर्व कागदपत्राच्या झेरॉक्स व लागणारे कोर्ट फी स्टॅम्प आणले. कर्ड्यात कॉलेजला जाऊन सत्य प्रती करुन घेतल्या.
दुसर्‍या दिवशी सकाळी एस.टी. ने फॉर्म रजिस्टर करण्यासाठी न्हावरेला गेलो. पोष्टात जाऊन फॉर्म पुन्हा – पुन्हा वाचला. काही चुका तर नाहीत ना ते पाहिले .तो फॉर्म कोकण निवड मंडळाच्या नावाने रजिस्टर केला. रजिस्टरचे पैसे दिले. नक्की आठवत नाही परंतु वीस-बावीस रुपये असे काहीतरी होते. फॉर्म रजिस्टर केला त्याची पावती घेतली. अर्जाची पोहच यावी म्हणून पोहच जोडली. मनावरचा कित्येक मनाचा बोजा कमी झाला. आपण ग्रामसेवक झाल्याचा फिल आला. तहानभूक हारल्यासारखं झालं. न्हावरा ते आंबळे चार- पाच रुपये एस.टी.चे तिकीट असावे परंतु तिकिटापेक्षा ” एक रुपया” माझ्याकडं कमी होता.त्यामुळे घरी बसने जाता येईना. न्हावर्‍यात मित्र बरेच होते परंतु एक रुपया कोणाला मागणेचे धाडस मला झाले नाही. फॉर्म भरल्यामुळे आनंद खूप झाला होता. त्यापुढे ही अडचण मला क्षुल्लक वाटत होती.
एक रुपया कोणाला मागण्याऐवजी मी सरळ आंबळ्याचा रस्ता पकडला व चालू लागलो. मी चालत-चालत न्हावरा ते आनोसेवाडी आठ किलोमीटर भर उन्हात चालत आलो. पण मला बिल्कुलही थकवा आला नाही किंवा वाईटही वाटलं नाही ! परंतु “एक रुपयाचं मोल काय असतं हे त्या दिवशी शिकलो “!
आईविषयी लिहिताना लेखक अनेकदा सदगतीत झाल्याशिवाय राहत नाहीत. मित्राविषयी असलेले जिव्हाळा व प्रेम या कादंबरीत पहायला मिळते. ते म्हणतात,’ रवीचा स्वभाव खूप उमदा होता.मैत्रीसाठी जगणारा माणूस मी त्यांच्यात पाहिला.’
आनोसेवाडीत जन्माला आलेले हे पोर, एक दिवस खडतर प्रवास करून उपाशी-तापाशी राहून ग्रामसेवक होते. ही बातमी देण्यासाठी त्यांचे अण्णा मुंबईला त्यांना निरोप द्यायला जातात.त्यावेळी भाजी विकण्याची रिकामी पाटी, तराजू, वजन काटे बाजूला सरकवतात व म्हणतात,’ बापू! आजपासून तुझ्या डोक्यावरची पाटी गेली.’आपले दुःखाचे दिवस सरले तू ग्रामसेवक झाला.’ हे वाक्य ऐकताच अक्षरशः लेखक हंबरडा फोडून अण्णाच्या गळ्यात पडतात. याचवेळी अंधारमय जीवनामध्ये सोनेरी प्रकाशाची पहाट झाल्यासारखी वाटते.
देखणे निर्मितीमूल्य : राज्यस्तरीय साहित्य पुरस्कार प्राप्त व स्वामी रामानंद तीर्थ मराठवाडा विद्यापीठाअंतर्गत पीएच.डी. संशोधनासाठी हेलपाटा कादंबरी आहे. त्यामुळे आजतागायत एकत्रित न मांडलेला मराठी ग्रामीण कादंबरीत अत्यंत प्रामाणिकपणे ग्रामीण गरीबीतील जीवनाचा ते संघर्षातून यश मिळते, असे भाकीत करणारी कादंबरी मैलाचा दगड ठरेल, संदर्भ ग्रंथ ठरेल.
मानवी जीवनातील मूल्यांची परिमाणे, सहानुभाव आणि सकारात्मक भूमिका बाबाराव मडावी यांची पाठराखण बोलके मुखपृष्ठ, मुखपृष्ठावर सकारात्मक भविष्य शोधणाऱ्या वडिलांचा भाव, ठळक प्रिंटींग, आकर्षक साईजची अभिनव कलाकृती असल्याने गरुड भरारी ठरेल, असा आशावाद वाटतो. या पुस्तकाला साहित्य लेखनासाठीचे अनेक पुरस्कार मिळावेत, याच अपेक्षेसह तानाजी धरणे यांना पुढील साहित्यिक प्रवासासाठी हार्दिक शुभेच्छा.
· कादंबरी : हेलपाटा
· लेखक : तानाजी धरणे
· पाठराखण : बाबाराव मडावी,यवतमाळ
· मुखपृष्ठ : शिरीष घाटे, सोलापूर
· प्रकाशक : पी.आर. ग्रुप ऑफ पब्लिकेशन,वरुड अमरावती
· पृष्ठे : १४४ किंमत : २२५ /- मो. : ९२८४७०७५३२
· परिचय : प्रा.डॉ. दीपक सूर्यवंशी
· शि.म. ज्ञानदेव मोहेकर महाविद्यालय, कळंब
राष्ट्रीय पुरस्कार प्राप्त खोडा मराठी चिञपट तसेच गाजलेले मराठी चिञपट बबन, टी. डी . एम चिञपटाचे निर्माते दिग्ददर्शक आदरणीय श्री . भाऊराव कर्‍हाडे सर यांना भेटण्याचा योग आला . या वेळी सरांशी अनेक वियषावर मनमोकळ्या गप्पा झाल्या . या वेळी सरांनी हेलपाटा कादंबरीची पार्श्वभूमी समजुन घेतली . सरांनी आपल्या एवढ्या बिझी सेड्युलमध्ये मला वेळ दिला . सरांना भेटुन मला व माझ्या पत्नीला अतिशय आनंद झाला . या वेळी नुकताच मेक्सिको येथुन सुट्टीवर आलेले माझे पुतणे संदीपदादा सोबत होता . सरांना या वेळी माझी संघर्षमय हृदयस्पर्शी “हेलपाटा कादंबरी” सरांना सस्नेह भेट दिली . या वेळी सरांनी हेलपाटा कादंबरीचे विशेष कौतुक केले इतकी मोठी व्यक्ती पण सरांचा स्वभाव लाखात एक वाटला . एक व्यक्ती म्हणुन सर ग्रेट वाटले. सरांची ही भेट मला साहित्यिक कार्याला उभारी देणारी वाटली. सरांनी आपली भेट देवुन माझ्यासाठी आपला अमुल्यवेळ दिला त्याबद्दल सरांचे मन:पूर्वक आभार ….!!! सरांच्या पुढील आगामी चिञपटांसाठी मन:पूर्वक आभाळभर शुभेच्छा ….!!!
माणसं कशी जोडावीत , माणसाचे दुःख जाणून घेऊन त्याला आपल्या कलेच्या माध्यमातून त्याच्या डोळ्यातील अश्रु कसा फुलवावा, लहानांपासून आबालवृध्दापर्यंत प्रत्येकाला आनंद कसा द्यावा याबाबत सा-या जगासमोर उच्च आदर्शवाद ठेवणारे व्यक्तिमत्व कुठले असेल तर ते म्हणजे या युगातील अनुनिक संत डाॅ.मधुसूदन घाणेकर यांचेच नाव घ्यावे लागेल. डाॅ.घाणेकर यांनी देशविदेशात स्वखर्चाने प्रवास करुन आपल्या कलेच्या माध्यमातून मानवतेचा प्रसार केला आहे. भेटणा-या प्रत्येक व्यक्तिला डाॅ.घाणेकर हे सातत्याने निरपेक्षपणे आनंद देत असतात.
त्यांनी विविध पातळीवर केलेल्या, अनेक विश्वविक्रमांची मी साक्षीदार आहे.डाॅ.मधुसूदन घाणेकर यांनी समाजाला दिलासा देण्याच्या कार्यात अनेक मानापमान सहन केलेत. त्यांना हृदयविकार, कोरोना सारख्या जीवघेण्या व्याधींशी झुंजही द्यावी लागली; पण त्यांनी आपले काम थांबवले नाही.माऊलींच्या विश्वकल्याणाच्या संकल्पनेची प्रेरणा घेऊन त्यांचे विश्वजोडो अभियान अविरतपणै चालू आहे. भेटेल त्या व्यक्तीमधे प्रबळ इच्छाशक्ती .. दुर्दम्य आशावाद निर्माण करणे.. जीवनात शाश्वत आनंद मिळवण्यासाठी प्रत्येकाला जीवनाविषयी आत्मज्ञान देणे..
अशा उच्च आदर्शवादी ध्यासातून आपले जीवन व्यतीत करणा-या डाॅ.मधुसूदन घाणेकर यांना पुण्यात शनिवार दि.7 डिसेंबर 2024 रोजी सकाळी 10 वाजता पत्रकार भवन येथे गौरव समिती.तर्फे ‘ विश्वगुरु ‘उपाधिने सन्मानित केले जाणार आहे.डाॅ.मधुसूदन घाणेकर हे माझे मानलेले लहान भाऊ आहेत. मला स्वतःला खुप भाग्यवान समजते की माझ्या या लहान भावाचा समाजाकडून ‘ विश्वगुरु ‘ उपाधिने सन्मान होत आहे..डाॅ.मधुसूदन घाणेकर यांना माझे मनापासुन खुपखुप आशिर्वाद !
मंदा नाईक , कार्याध्यक्ष
मधुरंग आणि साहित्य गौरव
पुणे जिल्ह्यातील दौंड तालुक्यातील कर्मवीर सुभाष आण्णा कुल प्राथमिक शिक्षक सहकारी पतसंस्थेच्या तज्ञ संचालकपदी जिल्हा परिषद प्राथमिक शाळा देवकरवाडी येथील ज्येष्ठ शिक्षक सोमनाथ तुकाराम लंघे ता . दौंड , जि . पुणे यांची बिनविरोध निवड करण्यात आली.
त्यांच्या नियुक्ती बद्दल देवकरवाडी ग्रामस्थ व विविध सहकारी व सेवाभावी पतसंस्थांच्या वतीने तसेच दौंड तालुका प्राथमिक शिक्षक संघ,जुन्नर येथील श्री विघ्नहर कला अकादमी तसेच नागपूर येथील दैनिक शब्दशिल्प परिवाराच्या वतीने सोमनाथ लंघे यांचे अभिनंदन करून पुढील कार्यास शुभेच्छा देण्यात आल्या.
भारत कवितके मुंबई, कांदिवली पश्चिम
ग्रामीण हास्य कवी म्हणून प्रसिद्ध असणारे ग्रामीण कवी श्रीराम विध्यासागर घडे यांची भारतीय साहित्य व सांस्कृतिक मंच च्या “महाराष्ट्र राज्य समन्वयक” पदी नुकतीच निवडकरण्यात आली आहे. सविस्तर वृत्त असे की, काव्यक्षेत्राची तसेच शेती मातीची जाण असणारे ,शेतकरी पुत्र ग्रामीण भागातून शहरात नोकरीच्या निमित्ताने शहरात येऊन आपला सांस्कृतिक वसा आणि शेतकऱ्याची व्यथा मांडणारे ,एकदम सोप्या शब्दात सर्वांना आपलेसे करणारे आणि आपल्या काव्यातून श्रोत्यांना खळखळून हसवणारे ग्रामीण हास्य कवी अशी महाराष्ट्र भर ओळख निर्माण करणारे ग्रामीण कवी , गीतकार, निर्माता अशा अनेक भूमिका निभावणारे तसेच स्वतः च्या आणि कवी आणि कवयित्री यांच्या कवितेला संगीत बद्ध करून सर्वांचे मनोरंजन करणारे कवी श्रीराम घडे सर यांची साहित्य कला, सामाजिक, शैक्षणिक, सांस्कृतिक क्षेत्रातील आवड पाहून, साहित्य क्षेत्रातीलविविध समस्या सोडवण्यासाठी , समूहासाठी वेळोवेळी दिलेले योगदान या बाबींचा विचार करून त्यांची भारतीय साहित्य व सांस्कृतिक मंच च्या “महाराष्ट्र राज्य समन्वयक” पदी निवड झाल्याबद्दल श्री . श्रीराम घडे यांचे मनपूर्वक अभिनंदन
भारतीय साहित्य व सांस्कृतिक मंच च्या “महाराष्ट्र राज्य समन्वयक” पदी दिनांक ०४डिसेंबर २०२४ रोजी नुकतीच निवड करण्यात आली आहे. या निवडीबद्दल संघटनेचे अध्यक्ष मा .विशाल सिरसट, उपाध्यक्ष विजय जायभाये, कार्याध्यक्षा शिल्पा मुसळे,,राष्ट्रीय सचिव बारकू आघाव, सहसचिव योगेश हरणे आदीसह अनेकांनी अभिनंदन केले.
परभणी जिल्ह्यातील सोनपेठ येथील श्री नंदीकेश्वर मठ संस्थानचे मठाधिपती श्रीगुरू नंदीकेश्वर शिवाचार्य स्वामीजी यांच्या २४ पट्टाभिषेक वर्धापनदिनाच्या औचित्याने वीरशैव समाजातील विविध क्षेत्रांमध्ये उल्लेखनिय कामगिरी करणार्‍या २४ समाज बांधवांचा वीरशैवरत्न पुरस्काराने सन्मान करण्यात आला. यात माजलगांव येथील श्री. विलासअप्पा लांडगे व छत्रपती संभाजीनगर येथील श्री. देवीदादअप्पा उंचे यांचाही समावेश होता.
सोनपेठ येथील श्री नंदीकेश्वर मठ संस्थानच्या वतीने दरवर्षीच समाजातील विविध क्षेत्रांमध्ये उल्लेखनिय कामगिरी करणार्‍या समाज बांधवांना वीरशैवरत्न पुरस्काराने सन्मानित करण्यात येते. यंदाचे हे तीसरे वर्ष असून, आतापर्यंत श्री नंदीकेश्व मठ संस्थानच्या वतीने वीरशैव समाजातील सुमारे ७० मान्यवरांना वीरशैवरत्न पुरस्काराने सन्मानित करण्यात आले आहे.
शुक्रवार दि.२९ नोव्हेंबर रोजी मठाचे मठाधिपती श्रीगुरू नंदीकेश्वर शिवाचार्य स्वामीजी यांच्या २४ व्या पट्टाभिषेक वधार्पनदिनाच्या अनुषंगाने, त्यांच्या नेतृत्वाखाली सोनपेठ येथे हा पुरस्कार वितरण सोहळा पार पडला. या समारोहाला जिंतूर येथील श्रीगुरू अमृतेश्वर शिवाचार्य स्वामीजी, देवणी येथील श्री म.नि.प्र. सिध्दलिंग शिवाचार्य स्वामाजी, आलमल जि.विजापूर येथील श्रीगुरू चंद्रशेखर शिवाचार्य स्वामीजी यांची प्रमुख उपस्थिती होती.
माजलगाव येथील सद्गुरू श्री मिस्कीनस्वामी मठ संस्थानचे पूर्वाचार्य लिं. श्रीगुरू तपोरत्नं प्रभुपंडिताराध्य शिवाचार्य स्वामीजींचे विश्वासू शिष्य माजलगाव येथील विलासअप्पा लांडगे यांचा धार्मिक क्षेत्रातील उल्लेखनिय कामगिरी बद्दल तर छत्रपती संभाजीनगर येथील देवीदासअप्पा उंचे यांचा वैद्यकीय क्षेत्रातील उल्लेखनिय कागगिरी बद्दल यावेळी वीरशैवरत्न पुरस्कार प्रदान करून सन्मान करण्यात आला.
त्या सोबतच वीरशैव समाजातील विविध क्षेत्रात आपल्या कार्याची छाप सोडणार्‍या सर्वश्री संतुकराव शिवणकर, राजेंद्र मुंडे, महेश स्वामी, दत्ताप्पा कसबकर, गुरूनाथ बेंडूरे, नारायण गौंडर, नारायण गौरकर, शिवानंद कथले, शिवशंकर भुरे, महादेव लामतुरे, ओंकार पंचाक्षरी, नागेश मिटकरी, जयश्री भुसारे, नारायण पळसे, प्रा.ओमप्रकाश झुरूळे, संजय हत्ते, भिमाशंकर बेंबळकर, नाररायण हसेगावकर, पृथा पंडित, दीपक उरगुंडे, प्रविण उमराणे, नागनाथ स्वामी काजळे, जगदिश बुरांडे या मान्यवरांनाही वीरशैवरत्न पुरस्काराने सन्मानित करण्यात आले. हा समारोह यशस्वी करण्यासाठी सोनपेठ येथील श्री नंदीकेश्वर मठ संस्थानच्या शिष्य परिवाराने विशेष परिश्रम घेतले.
म.सा.प,पुणे शाखा – बार्शी आयोजित शाहीर अमर शेख राज्यस्तरीय साहित्य पुरस्कार – २०२४ ने कवी इंद्रजीत पाटील यांना सन्मानित करण्यात आले. हा बहुचर्चित व मानाचा समजला जाणारा पुरस्कार त्यांच्या ‘ कळ पाेटी आली आेठी ‘ या परिपूर्ण अष्टाक्षरी कवितासंग्रहास देण्यात आला.
सदर पुरस्कार प्रस्तुत कार्यक्रमाचे अध्यक्ष श्री.पी.टी.पाटील सर, प्रमुख पाहुणे सुप्रसिद्ध साहित्यिक श्री.विश्वास पाटील यांच्या शुभहस्ते त्यांना सन्मानपूर्वक सुपूर्द करण्यात आला.याप्रसंगी डाॅ.बी.वाय.यादव,नंदन जगदाळे,अरूण देबडवार,जयकुमार शिताेळे,साहित्य अकादमी पुरस्कार प्राप्त साहित्यिक श्री. देविदास साैदागर यांचीही व्यासपीठावर प्रमुख उपस्थिती हाेती.संत तुकाराम सभागृह ,श्री.शिवाजी महाविद्यालय परिसर ,बार्शी याठिकाणी हा कार्यक्रम हर्षाेल्हासात पार पडला.हा साेहळा यशस्वीपणे पार पाडण्यासाठी पां.न.निपाणीकर, प्रा.डाॅ.रविराज फुरडे, प्रकाश गव्हाणे,प्रमिला देशमुख, बी.आर.देशमुख,प्रकाश महामुनी,आबासाहेब घावटे, इतर कार्यकारणी व स्वीकृत सदस्य,तसेच पुरस्कार प्रायाेजक यांनी माेलाचा हातभार लावला.
साहित्यिक इंद्रजीत पाटील यांना हा एकविसावा राज्यस्तरीय पुरस्कार असून या कवितासंग्रहास हा दुसरा पुरस्कार आहे.ग्रामीण भागातील या प्रतिभावान लेखकाचे अवघ्या महाराष्ट्रातून विशेष काैतुक हाेत असून अभिनंदन व हार्दिक शुभेच्छांचा वर्षाव हाेत आहे.
